Been there done that messed around,
I'm having fun don't put me down
I'll never let you
sweep me off my feet.
I won't let you in again,
The messages I've tried to send,
My information's just not going in.
Burning bridges shore to shore,
I'll break away from something more
I'm not to not to love
until it's cheap.
Been there done that messed around
I'm having fun don't put me down,
I'll never let you
sweep me off my feet.
This time baby I'll be bulletproof,
This time baby I'll be bulletproof.
I won't let you turn around
And tell me now I'm much too proud
To walk away from something
when it's dead.
Do do do your dirty words
Come out to play when you are heard
There's certain things
that should be left unsaid.
Tick tick tick tick on the watch
And life's too short for me to stop
Oh baby, your time is running out.
I won't let you turn around
And tell me now I'm much too proud
All you do
is fill me up with doubt.
This time baby I'll be bulletproof,
This time baby I'll be bulletproof.
This time baby I'll be bulletproof,
This time baby I'll be bulletproof.
This time I'll be bulletproof
This time I'll be bulletproof
This time I'll be bulletproof
(Instrumental)
This time baby I'll be bulletproof,
This time baby I'll be bulletproof.
This time baby I'll be bulletproof,
This time baby I'll be bulletproof.
петок, 9 октомври 2009
вторник, 6 октомври 2009
Реалност Vs Иднина
Викаат дека кога ќе почне човекот да размислува за иднината, значи реалноста нешо го гуши. Или едноставно му се случуваат работи со кои неможе да се справи, неможе да ги промени како што можеби тој сака или како што очекувал дека ќе биде.
Проследено со чувство на изгубеност, или наречено lost in space, неволно однесување и не активно превземање на обврски поттикнати од лична мотивираност. Значи, го прави она што другите го иницираат или некој го води.
И што прави? Бега во иднината. Потајно сака да дознае каков живот ќе има после 5 години. Но, всушност бега од она со кое нема доволни сили СЕГА да се соочи.
Нареден стадиум е: гледање на филмови енормно повеќе отколку порано што го правел тоа. Со тоа бега во свет кој сака да го живее, но само го гледа на филм и потсвесно бега повторно во иднина која сака да има.
Грешка.
Треба да застане пред едно огледало и да се насмее (за промена).
Да постави цел пред себе, која ќе го води и ќе ја црпи неговата волја за да ги користи своите потенцијали за да оди напред. Да му стане секојдневие позитивната мисла, луѓето кои секојдневно го опкружуваат да ги чувствува. Да се посвети на својата кариера која ја има заборавено очигледно веќе некое време.
Да ја осети реалноста и да ја почитува.
Сепак, нешто недостасува кое неможе со ништо да се надополни. И тој добро знае што е тоа.
Peace \/.
Проследено со чувство на изгубеност, или наречено lost in space, неволно однесување и не активно превземање на обврски поттикнати од лична мотивираност. Значи, го прави она што другите го иницираат или некој го води.
И што прави? Бега во иднината. Потајно сака да дознае каков живот ќе има после 5 години. Но, всушност бега од она со кое нема доволни сили СЕГА да се соочи.
Нареден стадиум е: гледање на филмови енормно повеќе отколку порано што го правел тоа. Со тоа бега во свет кој сака да го живее, но само го гледа на филм и потсвесно бега повторно во иднина која сака да има.
Грешка.
Треба да застане пред едно огледало и да се насмее (за промена).
Да постави цел пред себе, која ќе го води и ќе ја црпи неговата волја за да ги користи своите потенцијали за да оди напред. Да му стане секојдневие позитивната мисла, луѓето кои секојдневно го опкружуваат да ги чувствува. Да се посвети на својата кариера која ја има заборавено очигледно веќе некое време.
Да ја осети реалноста и да ја почитува.
Сепак, нешто недостасува кое неможе со ништо да се надополни. И тој добро знае што е тоа.
Peace \/.
недела, 4 октомври 2009
Европа
Хелоу.
Малце харав низ Европа втората половина од Септември, и се вратив утринава од она што се нарекува визна либерализација или поедноставно-нема пасошка контрола кога се шуњаш по Шенген државички.
Она што можам да го заклучам во споредба со Македонија...
Ја сакам МКД, таа е мојата земја и мојот дом. Но, пати сиротката. Пати од затвореноста во која дише и од која неможе да се фати за јаже со цел да се спаси.
Ех, да можеше после секоја посета во некоја од европските држави нашите министри и претседатели-да дадат предлог за подобрување на некој аспект од секојдневното живеење на човекот, ќе беше супер. Мотивирано ќе се гледаше на нив како субјекти кои не ја носат нивната титула едниствено како восочни фигури и иљадарчиња по џебови.
Се возев со велоспиед низ Амстердам и се почуствував ко госпоѓица бе, поштована. Коли ми застануваа, не дека бев со момакот кој е познат фраер у Брно. Туку бидејќи бевме у лента која имаше предност пред колите. И таму не те газат ако им возиш пред кола, туку имаат почит кон превозното средство кое го возиш.
Што фали во МКД?
Фали оптимизам и опуштеност во лицата кај луѓето, особено младите луѓе. Развиток и можност за стекнување на нови култури и проширување на културната позадина која ја носат во себе.
Како тоа е стекнува?
Секако не со прошета низ Драчево или Кочани. (Иако и тоа е восприемање на поинаков вид култура), туку со можност да видат како луѓето живеат во другите градови, да украдат навика дека е поубаво во сендвичот да се става Olive Oil, или дека велосипедот може навистина да го зголеми адреналинот, а со тоа и поголема физичка активност и помалку целулит.
Бев среќна, навистина минативе 15 денови во Септември. Собрав сила и ми се врати надежта дека може и за нас младите луѓе да биде подобро и посреќно.
Незнам дали љубовта ми помогна за оваа надеж, или едноставно се убава е промената.
Но, промената беше со еден тип кој го чекав толку време. И не се покајав за ниту еден миг.
Peace \/
Малце харав низ Европа втората половина од Септември, и се вратив утринава од она што се нарекува визна либерализација или поедноставно-нема пасошка контрола кога се шуњаш по Шенген државички.
Она што можам да го заклучам во споредба со Македонија...
Ја сакам МКД, таа е мојата земја и мојот дом. Но, пати сиротката. Пати од затвореноста во која дише и од која неможе да се фати за јаже со цел да се спаси.
Ех, да можеше после секоја посета во некоја од европските држави нашите министри и претседатели-да дадат предлог за подобрување на некој аспект од секојдневното живеење на човекот, ќе беше супер. Мотивирано ќе се гледаше на нив како субјекти кои не ја носат нивната титула едниствено како восочни фигури и иљадарчиња по џебови.
Се возев со велоспиед низ Амстердам и се почуствував ко госпоѓица бе, поштована. Коли ми застануваа, не дека бев со момакот кој е познат фраер у Брно. Туку бидејќи бевме у лента која имаше предност пред колите. И таму не те газат ако им возиш пред кола, туку имаат почит кон превозното средство кое го возиш.
Што фали во МКД?
Фали оптимизам и опуштеност во лицата кај луѓето, особено младите луѓе. Развиток и можност за стекнување на нови култури и проширување на културната позадина која ја носат во себе.
Како тоа е стекнува?
Секако не со прошета низ Драчево или Кочани. (Иако и тоа е восприемање на поинаков вид култура), туку со можност да видат како луѓето живеат во другите градови, да украдат навика дека е поубаво во сендвичот да се става Olive Oil, или дека велосипедот може навистина да го зголеми адреналинот, а со тоа и поголема физичка активност и помалку целулит.
Бев среќна, навистина минативе 15 денови во Септември. Собрав сила и ми се врати надежта дека може и за нас младите луѓе да биде подобро и посреќно.
Незнам дали љубовта ми помогна за оваа надеж, или едноставно се убава е промената.
Но, промената беше со еден тип кој го чекав толку време. И не се покајав за ниту еден миг.
Peace \/
Претплати се на:
Објави (Atom)